2
0
Risale-i Nur Külliyatı telif edilirken Üstad’ın birinci derecede muhatapları Hulusi Yahyagil ile Bedre İmamı Sabri Arseven olmuştur. Nitekim Üstad, Barla Lahikası’nın baş tarafında bu iki muhatabının mektuplarını Risale-i Nur külliyatına dâhil etmesinin beş sebebinden bahsettiği yerde bu iki isme şöyle dikkat çeker: “Hulusi Bey ve Sabri Efendinin mektuplarında Risale-i Nur hakkındaki fıkralarının, bir mektup suretinde Risale-i Nur eczaları içinde idhal edilmesinin beş sebebi var: (Barla Lahikası, s. 20)” Üstad, Risale-i Nur hizmetinde ve mektuplarına muhatabiyette Hulusi ağabeyi daima birinci olarak görmüştür. (Bkz. Kastamonu Lahikası, s. 189)
Yirmi Sekizinci Mektub’un Birinci Meselesi, Hulusi ağabeyin eski bir rüyasının tabirini Üstad’dan istemesi ve bu vesileyle rüya gerçeğinin altı yönünün ilmi prensipler çerçevesinde izah edildiği bir bölümdür.
Üstad’ın rüya tabirine geçmeden başlangıçta dikkat çektiği bir kısım noktalar vardır. Birincisi Hulusi ağabey Üstad ile görüştükten sonra bir rüya görmüş ve bu rüyanın üç gün sonra da tabiri çıkmıştır. Hulusi ağabey rüya hakkında Üstad’ın da yorumunu merak ettiği için üç yıl sonra kendisine bir mektup yazmıştır. Hulusi ağabey bu rüyayı 17 Nisan 1929’da görmüştür. Üstad’a sorması ise üç yıl sonra olduğu için 1932’de gerçekleşmiştir. Manası ortaya çıkan bir rüyaya Üstad öncelikle “Ben ne geceyim, ne de geceye kulluk ederim. Ben bir hakikat güneşinin hâdimiyim ki, size ondan haber getiriyorum. Evliyaya tuzak olan hayaller, ilahî bahçelerin ay yüzlü güzellerinin akisleridir” mısralarıyla cevap vermiştir. Çünkü rüyalar hayallere karşı kapısı açık şeylerdir. Üstad ise talebelerine sürekli “mahz-ı hakikat” yani tümüyle hakikat olan iman ve Kur’an hakikatlerini müzakere etmektedir. Bu açıdan en birinci talebesi olan Hulusi ağabeyin “cüz’i hadise-i nevmiye”sini tahkiki bir surette bahis konusu yapmayı mesleğine uygun bulmamaktadır.
Sarıklı genç meselesi Hulusi ağabeye sorulduğunda şöyle cevap vermiştir:
Sarıklı genci biz açıklamadık. Sizin gibi gençler işte çıktılar. Daha da kıymetli gençler çıkacaktır. Allah’ın nuru kıyamete kadar devam edecektir. Kur’ân tefsiri olduğu için Risale-i Nur’un hakikati kıyamete kadar okunacaktır. Elbette bu gelenler genç olacaktır, ihtiyar olmayacaktır. Bu meseleyi kendisine mal edenler, sanki ne oldu? İnhisar altına almak doğru değil. Benim rüyada gördüğüm, sanki Mustafa idi. Fakat onun mevcut hali rüyadaki haline uygun düşmüyordu. Onun çocukça halleri vardı. Fakat bana Üstad Hazretlerini gösteren ve tanıtan da o oldu. Eğridir’de iken, Mustafa bana: ‘Efendim, sizin ilâcınız Barla’da bir zat var, Ondadır’ dedi.(Son Şahitler, Hulusi Yahyagil, Cilt 1)
Bu ifadelerden anlaşıldığı kadarıyla rüyayı gören ve Üstad’a da tabirini yaptıran Hulusi Yahyagil sarıklı gencin inhisar altına alınmasını doğru bulmamaktadır. Risale-i Nur’a kıyamete kadar sahip çıkan her genç Nur talebesine bu nazarla bakılmasını anlamlı bulmaktadır.
Üstad, Risale-i Nur hizmetinde istihdam edilmiş bazı zatları teşvik için sarıklı genç olabilecekleri noktasında iltifatlarda bulunmuştur. Mustafa Sungur ağabey bir hatırasında bu noktayı şöyle nazarlara sunar: “Üstad hazretleri 1955 senesinde, Isparta’da bir gün ‘Ben bir zaman o sarıklı genç Ceylan’dır demiştim… Hakikatte o bir kişi değildir. Müteaddid kişilerdir’ demişlerdi.” (Mufassal Tarihçe-i Hayat, C. 2, s. 785) Nitekim Tarihçe-i Hayat’ta Avrupa’nın tek bir kasabasında, Hristiyanlar içinde altmış beş Nur talebesinin çıkmasının müjdesi verilirken onların “sarıklı genç” olarak vasıflandırılmaları da bu açıdan anlamlıdır. (Bkz. Tarihçe-i Hayat, s. 603)
Üstad’ın sarıklı genci tarif ederken “kuvve-i velayetle meydana atılacak” demesini “velayet-i kübra” olan sahabelerin velayeti tarzında anlamak lazımdır. Yani tarikat berzahına uğramadan doğrudan doğruya hakikate ulaştıran ve Risale-i Nur’un iman hakikatlerinin kazandırdığı velayet. Üstad ahir zamanın en dehşetli zamanında ve en gerekli nazik bir vakitte velayet-i kübradan kaynaklanan tahkiki imanı taşıyan talebelerini birer kutub gibi görmüştür. Şöyle ki:
Risale-i Nur bu vazifeyi en dehşetli bir zamanda ve en lüzumlu nâzik bir vakitte, herkesin anlayacağı bir tarzda, hakâik-ı Kur’âniye ve îmâniyenin en derin ve en gizlilerini, gâyet kuvvetli bürhanlar ile ispat ederek; o îmân-ı tahkîkiyi taşıyan halis ve sâdık şâkirtleri dahi, bulundukları kasaba ve karye ve şehirlerde, hizmet-i îmâniye îtibariyle âdetâ birer gizli kutub gibi, mü’minlerin mânevî birer nokta-i istinâdı olarak, bilinmedikleri ve görünmedikleri ve görüşülmedikleri halde, kuvve-i mâneviye-i îtikadlan cesur birer zâbit gibi, kuvvet-i mâneviyeyi ehl-i îmânın kalblerine verip, mü’minlere mânen mukâvemet ve cesâret veriyorlar. (Mektubat, s. 450)
Bir başka eserde ise “ihlâs, sebat ve metanet” vasıflarını taşıyan genç Nur talebelerinin velayetlerine şöyle dikkat çekilmiştir:
Evet, mesleğimizde, ihlas-ı tammeden sonra en büyük esas, sebat ve metanettir. Ve o metanet cihetiyle şimdiye kadar çok vukuat var ki, öyleler, herbiri yüze mukabil bu hizmet-i Nuriyede muvaffak olmuş âdi bir adam ve yirmi otuz yaşında iken, altmış yetmiş yaşındaki velîlere tefevvuk etmişler var. (Kastamonu Lahikası, s. 192)
Bütün işleri hikmetli olan Cenab-ı Hak, Ramazan ayı içerisinde Kadir gecesini, Cuma gününde duaların kabul edildiği saati, ömür içerisinde eceli ve dünyanın ömrü içerisinde kıyamet vaktini gizlediği gibi insanlar içerisinde de velileri saklamıştır. Bu gibi önemli şeylerin gizlenmesinin sebebi her şeyin ve her anın değer kazanmasını temin etmek ve imtihan dünyasını anlamlı kılmaktır. Bu açıdan sarıklı genç tek bir kişi olsa bile herkesin sarıklı genç olabilme ihtimaliyle tüm genç Nur talebelerine bu nazarla kıymet ve değer vermek gereklidir. Üstad’ın “Bazılarını zannederim fakat kat’î hükmedemem” demesi bu açıdan dikkate değer bir yaklaşımdır.
Üstad’ın rüyayı tabir ederken sarıklı genci “Hulusi’ye omuz omuza verecek belki geçecek birisi” şeklinde vasıflandırmasını ise şöyle yorumlamak mümkündür. Hulusi ağabey Risale-i Nur’un birinci talebesi olmuş ve bu şerefi daima taşımıştır. Risale-i Nur’u kendi malı gibi sahiplenmiş ve gerçek anlamda muhatap olmuştur. Bu rüyanın tabirinin yapıldığı 1932’den Üstad’ın vefatına kadar Hulusi ağabey gibi Risale-i Nur’a muhatap olan ve bu eserleri kendi malı gibi sahiplenen birçok genç Nur talebesi çıkmıştır. Bunlardan bazıları Risale-i Nur’a hizmette ve Üstad’a muhatabiyette Hulusi ağabeyden geri kalmamış belki daha fazla bu hakikate mazhar olabilmiştir. Örneğin Üstad’ın Zübeyir Gündüzalp ağabeye çok fazla değer vermesi, Risale-i Nur’a fedakarane sadakatini övmesi, “Benim Zübeyir’im” diyerek ona iltifat etmesi, “Zübeyir olmayınca ders yapmıyorum. Zübeyir’i bulup getiriniz” diyerek onun muhatabiyetini önemsemesi ve “Ceylan ve Zübeyir benim evlâdımdır, bunlarla benim namıma hizmetler hakkında ne istersen konuşabilirsin” sözleri bunun delilleridir. Oysa Zübeyir ağabey gibi ihlâs ve fedakârlıkta zirveyi yakalamış bir ağabey bile sarıklı genç tabirini ne üzerine almış ne de bu gibi yakıştırmalara itibar etmiştir.
Sonuç olarak sarıklı gencin şahıs olduğu düşünülse bile o ancak Risale-i Nur’un şahs-ı manevisi içinde ihlâs, sadakat, sebat ve metanet vasıflarını taşıyan fedakâr bir Nur talebesidir. Üstad Risale-i Nur hizmetinde muvaffak olmuş bir talebesini yüzlerce insana değişmemiş ve yirmi otuz yaşında olmasına rağmen altmış yetmiş yaşındaki velilerden üstün kabul etmiştir. Tahkiki imanı taşıyan bu genç talebelerinin toplumda bilinmeseler, görünmeseler ve nazar-ı dikkati çekmeseler bile müminlere moral kaynağı ve inançlarını korumalarında dayanak olmaları noktasında “gizli kutub” gibi hizmet ettiklerini ve çok ehemmiyetli bir vazifeyi yerine getirdiklerini dile getirmiştir.
Allah razı olsun bir yazıya 17 yıl sonra yorum gelmesi nasıl bir duygudur bilmemem ama Allah sizden razı olsun olmuştur diye ümit ediyorum…
Cümlemizden Allah razı olsun. Yazılarıma pek yorum gelmediği için yorumunuz beni mutlu etti; çok teşekkürler 🙂