0
0
Put kesildi ruhlar…
Esrarlı bir uğultunun esir aldığı şehirse kaskatıydı.
Bu nasıl bir sihirdi ki her şeyi ânında dondurmuştu.
Zemherire direnen bir hayat kıvılcımı da olmasaydı camid sanırdın cümle âlemi.
Caddeyi adımlayan bir ateş parçası, cansız ruhların huzurunu kaçırdı.
“Niye saygısızlık ediyorsun, genç?” diye buz gibi bir ses, genç bir kalbe zehirli ok gibi kilitlendi.
Nurlu kalp müttakiydi ki tevhidî bir hads ile “Allah’a saygım, beni yürütür” diye cevap verdi.
“Hayy-ı Kayyum beni ihya ve terbiye ederken, meyyitin tesirine giremem” diye de ekledi.
Öyle bir put kırdı ki genç, İbrahim Aleyhisselam görseydi belki onu alnından öperdi.
Muhammed Aleyhissalatü Vesselam da “kardeşim” diyerek muhabbetle bağrına basardı.
Gençle dirildi cadde, nurlandı, onurlandı…
Putlaşmış ruhlar ise dondu, sustu, pustu, kesildi…
Not: Bu bir hikaye değil, 10 Kasım 1997’de, İstanbul Fatih’te bir gencin yaşam kesitidir.
