0
0
Yokum…
Kâf-nun ezeli soluğundan,
Bir emirle dirildim.
Başıma şuur takıldı,
Harici bir vücudu giydim.
“Oku!” diye emredildi.
İlk okuduğum kendim.
Zenginlik sarayını aradım,
Fakrımın kıraç toprakları zenginliğimmiş meğer.
Güç peşinde koştum,
Onu acziyette buldum.
Akıl sermayemi cömertçe harcadım,
Cehlimi fark ettikçe akıllandım.
Mükemmelin peşinden koştum,
Kemali kusurumda gördüm.
Emmare nefsimi yerdikçe, ilahî huzurda yüceldim.
Eğildikçe secdeye, arşa kadar yükseldim.
Nice hastalığı şifa, nice şifayı hastalık bildim.
Dua tılsımıyla rahmet hazineleri keşfettim.
Nihayetsiz emellerime, daimi cevap kapısı buldum.
Fena perdesi açıldı, beka gündüzüne kavuştum.
Ebedi bir hayatı ölümden sonra gördüm.
Zikrim Ganiy, Kadir, Muktedir, Alîm, Hakîm, Sübhan.
Virdim Aliy, Şâfi, Mucib, Baki, Hayy, Muhyi, Mümît.
Tekrarı verir şevk, itminan, ümit.
Uçsuz bucaksız bir ummanın kenarındayım.
Ezeli bir kenz-i mahfinin ebedi tecellilerine müştakım.
Daimi bir seyr için,
Varım…
21.11.2008
