öz-üm 2018

Read Time:5 Minute, 7 Second

doğ[ru(o)l]
doğ
doğrul
doğru ol
dosdoğru ol
dost ol
dol
o ol
ol
o
∞
şefkatli ve halis nasihat manevi şifadır, bu hasiyetlere sahip nasihatlerin en tesirlisi ise muhatabın enesini azdırmadan aklını ikna ve vicdanını titreştirebilendir.
mümkün oldukça para/meta kaynağı kesilince kesilmeyecek hatta duraksamayacak nicel değil nitel işlere en çok “yatırım” yapmalı…
rahmaniyetin azametli tecellisinin bir yönüyle üç kanadı var; nefislere iştahlar ve bedenlere ihtiyaçlar veren bir rahmaniyettir ki her canlıya münasip hem lezzetli hem faydalı hem de hikmetli nice nimet ve rızıkları da yaratır.
şu üç şeyden en az birini kazandıran kitaplara daha çok değer veriyorum: kâinatı okutan, insanı okutan ve diğer faydalı kitapları okutan…
cami ve mescitlerde huzur bulmamızın en önemli sebeplerinden biri de müsavatı teneffüs ettirerek hürriyeti doruk noktada yaşatmaları…
tesviye edilmiş bir küre-i arza en yakışmayan şey kibir olsa gerek. aziz üstad ne güzel söyler: mahlukat mabudiyetten uzaklık noktasında müsavi oldukları gibi mahlukiyet nisbetinde de birdirler.
– sen sağ mısın ya?
+ bazı vicdanlarda yaşıyorum halen lakin bazı kabr-i kalplerde ise diri diri gömülmüşüm meğer…
hani şu her şeyin tadını çıkarmayı, keyfine varmayı arzulayan duygumuz var ya ona nefis deniyor lakin nefs(-i emmare) var nefs(-i safiye) var…
arafattaki ariflerin marifetlerine ortak olmak ulvi gayesiyle tevhid/ihlas suresi ve tevhid hakikatinin (tefsirlerinin) zikriyle meşgul olanlara ne mutlu!
ey kimyacı! kalp ve vicdanlarda iman, muhabbet, sadakat ve hamiyeti mezcettiren sırrı bana da öğret…
ne yakını iyi gören bir miyop ne de uzağı iyi gören bir hipermetrop görüşünün keskinliğiyle övünmeyi hak ediyor değildir…
#AynıGemideDeğiliz öyle mi? yeni gem-in sana şans getirsin öyleyse…
imalı eleştiri bile değil zannına dahi tahammülü olmadığı halde tenkidin her türüyle hem çakıyor hem de çakanla çakıyor; çakma hamiyetperver…
müminlere şefkatli kafirlere hiddetli olmaktır istikamet. öz eleştiri kılıfında bu dengeyi bozan “masum”cuk bir de “öz”ünü eleştirebilse keşke…
iblis iblisliğini yapıyor lakin sen niye içten içe bu fısktan keyif alıyorsun? fasıksever misin, mazoşist mi?
nice kutsal inekler var ardında yahudileşmeler gizlenmiş… ineğine iliştiğinde çıldırmasıyla kendini ele verir…
kolektif narsisizm başkadır, onurlu duruş ise çok başkadır; biri kibir diğeri izzettir, biri söylem diğeri ise eylemdir.
bazen beşer zulmü perdesiyle de olsa kader yüzde yüz adildir, kişiyi niyetinden yakalar, adalet eder; bazen acilen bazen âcilen (tecilli).
vehim ile evli bir akıldan ancak kizb kavmine hizmetkar neferler doğuyor.
fikir, söz ve işte yanıltmaz bir mihengim; imar mı ediyor, ifsad mı?
mekânı kün emri oldurur, insan ise onu ataletiyle öldürür.
bazı sorular gabavet ya da cerbezedir bazı sorular ise hikmetin ta kendisidir…
15 temmuz’un canlandırdığı yüksek hisler: iman, hürriyet, cehd, şecaat, şehadet, fedakarlık, feraset, tesanüd, ittifak, uhuvvet, sorumluluk, ümit, azim, sebat, metanet ve de hikmet…
milletimin hür ve imanlı olarak aldığı nefeslerin aşire-i dakikaları adedince elhamdülillah…
bize uhrevi kardeşlikler lazım; örümcek ağı misali seküler bir bahaneyle inkıtaa uğramayan, ifrat ve tefrit girdabında gark olmaya terk edilmeyen, hikmetsiz ve tehevvürlü ithamlarla ne ötekileştirilen ne de şeytanlaştırılan…
insan insanı daha bir insan kılar…
netice itibarıyla yapılan iyilik de kötülük de insana rücu ediyor, kalpte neşvünema buluyor, ya saadet ya da şekavete inkılap ediyor.
cumhurbaşkanlığı sistemiyle kimseye hesap vermeyen kral cumhurbaşkanlığından millete hesap veren demokrat cumhurbaşkanlığına geçildi. hayırlı olsun inşallah, daha güzel günler bizi bekliyor, ala rağmi ebu ala-i maarri…
seviyeme tenezzül edecek derecede büyüksün, hamdolsun.
bugünkü anlamlı cuma “vaaz”ının özeti: denge/ölçü/muvazene: sevgide de öfkede de…
aklını gideren şu “şarab”ı daha ne zamana kadar içeceksin?
bazen musibet göre göre çoğu zaman ise hiç beklemediğin, kendini güçlü hissettiğin, kendinden emin olduğun gaflet anında gelir. teyakkuz elzem…
keşke insanlar -zarar görmemesi, değerini kaybetmemesi için- arabalarını örttükleri gibi kalplerini de -en az aynı hassasiyetle- korusalardı…
tarafgirliğin en garibi de sefih zihniyeti hüsnüzan edip allayıp pulladığı halde muhalifini sefih zannederek Allah’a sığınan bedbahtlar…
kadrini nasıl bilirsin?
kainat ağacının çekirdeği mahiyetindeki insaniyetini bazısı oruçsuzluk ile yer, çürütür bazısı da oruçla yeşertir, ebedileştirir.
unutma denetlensen de denetlesen de aslında her daim denetlenensin…
hacılar, şeytan yalnız minada taşlanmaz!
adalet; şecaat, iffet ve hikmetin bir meyvesidir. buna binaen adalet için şecaat/cesaret bir şarttır lakin yeterli de değildir.
süleymaniye camiinin dışına rağbet içine olandan çok fazla: boğaz meselesi.
“bir gün” anlayacağımı ümit ettiğim lakin bu dünyada asla anlayamayacağım bazı değil çook şeyler var…
denge arayışı: kapsamlı görmek için uzaklaşmalı/detaylı görmek için de yaklaşmalı
bu gürleyiş pek derindi: semadan, sem’den kalbe…
gök şiddetli sesiyle/diliyle gürler
bütün kulaklar onun sesiyle mest olsun diye
hiç bir dil ona gölge etmesin diye
ey unutan (insan) Allah’ı unutan (nesullah) gibi olma!
iftara yakınlaştıkça fıtratın diline tercüman olmasıyla daha bir kıymet kazanan bu anlarda nâim değil naîm, camid değil hâmid olmak elzemdir.
muhatap alınmamakta nice derin cehennem tabakaları var. ezeli kelamın muhatabı olmak ve de hitap çiçekleri devşirmekte ise nice saadetaver cennetler…
ey nefs, taslama… aldatma… evvel hisset… ve dahi yaşa… başarabilirsen eğer, ihlas ile sırla…
menbaı kalpteki şefkat ve hikmete dayanmayan ve muhatabın insaf ve vicdan alıcılarını titretmeyen bir eleştiriye eleştiri denebilir mi?
midemiz aç iken latifelerimiz doyuyorsa, ilki ağlarken diğerleri masumane gülüyorsa oruca tutunmuşuz demektir.
hikmet perdesi kimi zaman alim kimi zaman ise zalim bir insan olsa da kader her daim adildir, kerimdir, şefiktir; ilahi meşiete rıza esastır.
narsisizm ikliminde nasihat çiçekleri hiç yeşerir mi?
gözlüğünün camını kirleten parmak izlerine dahi tahammül etmezken gözünü ve de kalbini inciten ahir zaman fırtınasının yabancı dokunuşlarına karşı bu ünsiyet neden?
“Allah’ın yardımıyla” yerine “Allah’ın da yardımıyla” denilmesi önemsenmemesi ve basite indirgenmesi gereken cüz’i bir farkındasızlık mıdır?
her çiçeğin özlerine aşık nice arı(giller) var…
tefekkür eden bir göz ise iman balının üretildiği kalbe açılan esrarengiz bir hortum…
ilk adım: bireysel/kolektif nefsini tezkiye ve tebrie etmemek
büyük Cehennemden korkuyorsan, kalbindeki küçük cehennemin sesine kulak ver!
Bir “insan”a ihsan edilmiş en büyük bir “ilahi hediye” ebedi hayat arkadaşıdır. tahdis-i nimet ile ihsana değil ihsan edene köle ol ki aksülamel olmasın.
haklı/haksız, şefkatli/hiddetli, gerekli/gereksiz, arızalı/mantıklı, gıybetli/iftiralı nice eleştiri türü var. gerekli, haklı, şefkatli, mantıklı ve iftirasız eleştirmek ise en zoru…
boynuz kulağı geçer lakin kuvve-i akliye-i melekiyede değil kuvve-i gadabiye-i sebuiyyede…
içimdeki yahudinin işgalinden aklımı takdis, içimdeki vehhabinin tasallutundan kalbimi tezkiye edemeden kudüs ve mekke hakkında ne söylesem boş…
ittihad-ı islamın kabe merkezi, mescid-i aksa ikinci halkası ve ayasofya ise üçüncü halkası. kendi zincirimizi kıralım ki kudüs ve kabeye de hakkıyla sahip çıkıp destek olabilelim. #KuduseSahipCik #Kudüsİslamındır